20 yıldır Alevi kurumlarının vermiş olduğu hukuksal mücadelesi, AİHM kararları ile bir kazanım elde etti. Fakat AKP iktidarı bu kararları uygulamadı. Alevilerin ibadethanesi Cemevleridir. İnanç önderleri dedelerdir. Eşit yurttaşlık gereği cami ye devlet hangi imkânı veriyorsa Cemevlerine de vermelidir. Seçim sürecine girildiğinde, iktidar Alevi sorununu çözüm için Cemevlerine ibadethane statüsü vermek yerine, elektrik, su giderleri bakım onarım ve isteyen dedeye maaş bağlamayı ve Cemevlerini kontrol ve organize etmek için de Kültür Bakanlığı bünyesinde Cemevi Başkanlığı kurulmasını bir kararname ile resmî gazetede yayımladı. Bu günlerde de başkan ve yönetimi cumhurbaşkanı tarafından atanacak. Bu duruma bazı Alevi kurumları itiraz ederken bazıları da memnun olduğunu belirtirken bazıları da bir adım ama yetersiz ilerisi gelir şeklinde kamuoyuna açıklama yaptılar. ‘Yani Yetmez Ama Evet’çiler gibi oldu. Uzun yıllar Cemevlerinde görev yapan birisi olarak söylüyorum Alevi toplumun sorunu sadece Cemevinin elektrik, su parası değildir. Zaten yürütülen mücadele sonucu bunlar ödenmiyordu veya yerel yönetimler tarafından karşılanıyordu. Belediyeler de devlet kurumudur. Belediyeden yardım almakla genel bütçeden yardım almak aynıdır. Şimdiye kadar Alevilerin devletle sorunu gibi bir algı gösterildi. Halbuki devletin Alevilerle sorunu oldu. Aleviler devletin üst kademelerinde olamadılar. Askeriyede, bürokraside örneğin 81 ilde bir vali yok il emniyet müdürü yok sıralayabiliriz. Siyasette de aynı engellemeler devam ediyor. Bir yıldır muhalefetin cumhurbaşkanı adayı kim olsun tartışmasında, Kemal Kılıçdaroğlu ile ilgili Alevi kimliği nedeni ile kazanamaz aday olarak gösterildi. Geçmiş dönemde İBB adaylığında Adanan Polat’tan basın bahsederken Alevi aday diye yazardı ama diğer adaylara Sünni ya da şafi aday demediler. Konuları kısa özet geçiyorum. Alevilerin inançsal, siyasal ve ekonomik sorunları var. Ağırlaşan ekonomik sorunlar nedeniyle Alevilerin gençleri işsiz, okuyanlarda devlet kurumlarında işe alınmıyorlar mülakat sisteminde eleniyorlar. Özel sektör iktidara yakın veya cemaatlerin şirketlerinde holdinglerinde de iş bulamıyorlar. Anadolu’daki şehirlerde esnaf yok işyeri yok. Aleviler sandık da seçimin kaderini değiştirecek bir örgütlülük ortaya koyamazsa kendi kaderleri de değişmez. Eşit yurttaşlık ve laiklik vazgeçilmezimiz olmalıdır. İnsanlar ibadet etmeden de yaşaya bilir ama işsiz aşsız yaşayamaz. Şimdiye kadar yolumuzu en zor şartlar da yürüttük şimdi cemevlerimizin giderlerini de karşılarız. Devlet laikse hiçbir mezhebe para ayırmamalıdır. Ayırıyorsa eğer Diyanet’e ayrılan genel bütçeden pay Alevilere de ayrılmalıdır. Temsiliyet kişiler üzerinden değil bir üst çatı kurumu tarafından olmalı. Dedelere değil para kuruma verilmeli kurum personeline maaş vermelidir. Diyanet nereye bağlı ise Alevi Cemevi Başkanlığı da oraya bağlı olmalı ve protokol da yeri temsiliyeti aynı olmalıdır. Bireysel beklenti içinde olanlarla bu mücadele yürütülemez toplumsal bir duruşla çözüm süreci sonuçlanmalıdır.
